Okluzja zgodnie z definicją jest relacją pomiędzy górnymi i dolnymi zębami. Ich prawidłowa pozycja jest ogromnie ważna nie tylko dla zachowania estetycznego wyglądu, ale również dla zdrowia całego organizmu. Nieprawidłowe ułożenie zębów, a co za tym idzie, ich zła pozycja podczas stykania się może objawiać się nierównym uśmiechem, skrzywionym zgryzem, bólami zębów oraz ich ścieraniem, a nawet utratą. Nieprawidłowa okluzja może dawać objawy nie tylko w obrębie jamy ustnej. Bóle głowy, problemy ze snem bądź ze słuchem, a także chrapanie może być spowodowane przez nieprawidłowości w obrębie szczęk.
Co oznacza okluzja i jak rozpoznać nieprawidłowości w jej zakresie?
Ze względu na często nietypowe objawy choroba okluzyjna jest ciężka do zdiagnozowania. Nawet doświadczeni specjaliści z dziedziny stomatologii i ortodoncji mogą mieć problem z określeniem prawidłowej diagnozy. Do powodów powstawania zaburzeń w tym zakresie można zaliczyć nieprawidłowe i szkodliwe nawyki, takie jak oddychanie przez usta, wady zgryzu, ale również wyrzynające się ósemki, wysoki poziom stresu powodujący zaciskanie zębów czy nieuzupełniane braki w uzębieniu.
Po zdiagnozowaniu nieprawidłowej okluzji należy koniecznie podjąć kroki pozwalające na jej poprawę. W innym przypadku może dojść do dalszego rozwoju wady, często bardzo przykrego w skutkach. Po stwierdzeniu nieprawidłowej okluzji warto udać się do stomatologa specjalizującego się w leczeniu choroby okluzyjnej. Odpowiedni wywiad pozwoli na określenie przyczyn nieprawidłowości i ich usunięcie.
W jaki sposób leczy się nieprawidłową okluzję?
Leczenie okluzji jest procesem, którego długość i skomplikowanie zależy przede wszystkim od poziomu zaawansowania problemu. Głównym celem leczenia jest wyrównanie okluzji. Do tego celu mogą być wykorzystywane różnego rodzaju nakładki bądź szyny okluzyjne. W trudniejszych przypadkach pomocny może być aparat ortodontyczny. Niekiedy jedynym rozwiązaniem jest interwencja chirurgiczna. Nieprawidłową okluzję można korygować również za pomocą specjalnych wypełnień zachowawczych lub uzupełnień protetycznych, dzięki którym utracone tkanki zęba zostają odbudowane. W procesie leczenia należy uwzględnić fizjoterapię oraz rehabilitację ruchową, obejmującą ćwiczenia szczęki, szyi oraz karku. Jest ona wskazana niezależnie od stopnia zaawansowania wady, zarówno w trakcie terapii, jak i po niej, w celu utrzymania jej efektów.
